Pamela Sue Voorhees to jedna z najbardziej ikonicznych postaci w historii horroru, uznawana za pionierkę morderczyń w kinie slasherowym. Choć jej ekranowa obecność ogranicza się głównie do pierwszego filmu z serii Piątek, trzynastego, jej cień kładzie się długim mrokiem na całej sadze o Jasonie Voorheesie – jej, jak sama z ironią mawiała, „osobliwym synalku”. To właśnie zemsta tej tragicznej kobiety stała się zarzewiem jednego z najkrwawszych rozdziałów w historii gatunku.
Według informacji z Ostatniego rozdziału, Pamela Sue urodziła się w 1930 roku. Jej młodość była naznaczona biedą, samotnością i traumą. W wieku zaledwie 15 lat zaszła w ciążę z Eliasem Voorheesem – mężczyzną o złej reputacji, który według niektórych wersji był brutalny i agresywny. Choć nie ma jednoznacznych danych o ich relacji, można przypuszczać, że byli małżeństwem – zwracano się do niej per „Pani Voorhees”, co sugeruje, że nosiła jego nazwisko oficjalnie. Wkrótce Elias zniknął z jej życia – według niektórych teorii Pamela mogła go nawet zabić.
13 czerwca 1946 roku, w piątek trzynastego, urodziła dziecko – Jasona Voorheesa. Chłopiec cierpiał na wodogłowie i inne wady rozwojowe, które zdeformowały jego twarz i sylwetkę. Pamela, czując ogromną odpowiedzialność, postanowiła nie posyłać go do szkoły. Otoczyła go przesadną, obsesyjną wręcz opieką, przez co Jason wychował się w izolacji, nieprzygotowany do kontaktu ze światem zewnętrznym. Gdy podjęła pracę jako kucharka w obozie nad jeziorem Crystal, zabierała syna ze sobą, bo nie miała go z kim zostawić.
Dzieci i młodzież przebywające w obozie nie były łaskawe. Jason – cichy, niezdarny i zdeformowany – stał się obiektem żartów, drwin i okrutnego prześladowania. Feralnego dnia latem 1957 roku wydarzyła się tragedia – chłopiec wpadł do jeziora, a opiekunowie nie zauważyli tego w porę. Według wersji Pameli – zajęci byli seksem. Jason utonął. Dla Pani Voorhees ten dzień był końcem świata.
Złamana psychicznie, ogarnięta rozpaczą i wściekłością, Pamela wzięła sprawiedliwość we własne ręce. Rok po śmierci syna, gdy podjęto próbę ponownego otwarcia obozu, zaatakowała – brutalnie zamordowała dwoje opiekunów. Nikt wtedy nie wiedział, kto był sprawcą. Obóz zamknięto, a wśród mieszkańców krążyły plotki o klątwie – nad jeziorem Crystal zawisła aura przekleństwa i lęku.
W kolejnych latach Pamela czuwała jak cień nad terenami obozu. Gdy w 1962 roku znów pojawiły się plany jego otwarcia, wywołała pożar i zatruła wodę w jeziorze, skutecznie uniemożliwiając działalność. Przez kolejne kilkanaście lat ukrywała się – prawdopodobnie zamieszkała w skromnej chatce w lesie, niedaleko obozu. Jej życie stało się egzystencją wypełnioną obsesją, bólem i fanatycznym przekonaniem, że musi nie dopuścić do powrotu tego miejsca do życia.
W czerwcu 1979 roku – znów w piątek trzynastego – nowy właściciel, Steve Christy, postanowił reaktywować obóz. To wtedy Pamela po raz kolejny wkroczyła do akcji – już jako pełnoprawna seryjna morderczyni. W pierwszym filmie z serii Piątek, trzynastego obserwujemy, jak w stylu typowego silent killera eliminuje kolejnych młodych obozowiczów. Jej ofiary giną w brutalny sposób: jedno z nich zostaje przebite strzałą, inne ma poderżnięte gardło, ktoś ginie od uderzenia siekierą. Pamela działa z premedytacją i determinacją – uważa się za narzędzie sprawiedliwości.
W końcowej sekwencji konfrontuje się z główną bohaterką – Alice Hardy – i opowiada jej swoją historię. Po pełnej napięcia walce, Alice odcina głowę Pani Voorhees przy pomocy maczety. Jej śmierć zamyka pierwszy rozdział, lecz otwiera kolejny – Jason, jej rzekomo zmarły syn, powraca z zaświatów (lub nigdy nie umarł – co pozostaje niejasne) i przejmuje rolę zabójcy.
Pamela pojawia się jeszcze epizodycznie w dalszych częściach serii. W Piątek, trzynastego II przemawia do Jasona ustami przebranego za nią bohatera; w chacie, gdzie mieszka Jason, znajduje się jej odcięta głowa i sweter – czczone jak relikwie. W Piątek, trzynastego III nawiedza sny Chris Higgins, a w części czwartej występuje w retrospekcjach. W filmie Freddy vs. Jason staje się psychologicznym narzędziem w rękach Freddy’ego Kruegera – który wykorzystuje jej obraz do manipulacji Jasonem. W tej wersji wciela się w nią Paula Shaw.
Pamela Sue Voorhees – choć pojawiła się tylko w jednej głównej roli – pozostaje ikoną horroru. Jej historia to przerażający portret matki ogarniętej obłędem, która zatraciła się w bólu i zemście. Jej zbrodnie są brutalne, ale wypływają z emocji głęboko ludzkich – straty, żalu, gniewu. W przeciwieństwie do bezdusznych morderców, Pamela była postacią z motywacją, zranioną duszą i tragicznym losem. A to właśnie czyni ją tak niepokojącą i zapamiętywaną.
O autorze
