Przeklęte przedmioty to jeden z najbardziej intrygujących motywów w horrorach. Zwykłe rzeczy, potrafią skrywać mroczne tajemnice, które zmieniają życie bohaterów w koszmar. Nawiedzone przedmioty przybierają wiele różnych form, jednak to co je wszystkie łączy to kłopoty jakie potrafią sprawić zwykłym ludziom.
W dzisiejszym materiale przedstawię Wam 10 doskonałych przykładów na to, że nawet niepozorna rzecz, którą każdy z Was może mieć w domu, ma potencjał do stworzenia ogromnego zagrożenia.
Maglownica (1995) – Maglownica
W świecie adaptacji twórczości Stephena Kinga „Maglownica” to przypadek wyjątkowy. Film jest powszechnie uznawany za kiepski, ale jego absurdalny pomysł przyniósł mu status kultowego klasyka wśród fanów horroru. Inspiracją dla tej historii były doświadczenia Kinga z pracy w pralni przemysłowej. Ta praca wpłynęła na wiele dzieł Mistrza Horroru, ale o tym opowiem w innym materiale.
Opowiadanie i film rozgrywają się w małym amerykańskim miasteczku. Maszyna do maglowania staje się tam przyczyną serii makabrycznych zgonów. Detektyw prowadzi śledztwo i odkrywa, że urządzenie jest opętane przez demona. Wszystko to dzieje się na skutek dziwnych zbiegów okoliczności podczas budowy maszyny.
„Maglownica” należy do wszechświata stworzonego przez Stephena Kinga. Jeżeli jesteś fanem twórczości Króla Horroru kliknij tutaj, aby przejrzeć inne materiały.
Film wyreżyserował Tobe Hooper, twórca kultowych klasyków takich jak „Teksańska masakra piłą mechaniczną” i „Poltergeist”. To czyni niepowodzenie „Maglownicy” jeszcze większym zaskoczeniem. Produkcja próbuje nawiązać do horroru komediowego znanego z „Ducha”. Brakuje tu jednak angażujących postaci i przekonującej fabuły, które mogłyby utrzymać klimat.
Zamiast straszyć, film częściej bawi, co czyni go dziwnie satysfakcjonującą rozrywką. Jeśli lubisz horrory, które nie biorą siebie zbyt serio i popadają w przesadę, „Maglownica” zapewni Ci niezapomniane wrażenia. Nie będą to jednak wrażenia, jakich można się spodziewać po adaptacji Stephena Kinga.
Upiorne opowieści po zmroku (2019) – Książka
Akcja filmu opartego na przerażających opowiadaniach dla dzieci autorstwa Alvina Schwartza rozgrywa się w 1968 roku. Opowiada historię grupy nastolatków, którzy natrafiają na przeklętą książkę z opowiadaniami. Książka należała do Sary Bellows, młodej dziewczyny zamordowanej za czary po śmierci kilkorga dzieci sto lat wcześniej. Po zabraniu książki z jej domu na kartkach zaczynają pojawiać się nowe historie. Przywołują one makabryczne potwory, polujące na niesfornych nastolatków. Aby powstrzymać zagrożenie, grupa musi odkryć prawdę o Sarze Bellows i jej śmierci.
„Upiorne opowieści po zmroku” to niedoceniona adaptacja dzieła Schwartza. Przeklęta książka stanowi idealny punkt fabularny dla takiej historii. Choć książka Sary nie jest tak kultowa jak inne przeklęte przedmioty, jej wykorzystanie jako otwartych drzwi dla koszmarów to błysk geniuszu. Niezależnie od tego, czy koszmary te przybierają formę Harolda, żywego stracha na wróble, zdeformowanej bladej kobiety czy pokręconego Jangly Mana, przeklęta książka zapewnia „Upiornym opowieściom” miejsce na tej liście.
Wybieraj albo umieraj (2022) – Gra komputerowa
Horror Netflixa, który swoją premierę miał w 2022 roku nie odbił się szerokim echem wśród oglądających. A to wielka szkoda bo jest to całkiem przyjemny, lekki horror na spokojny wieczór. W przeciwieństwie do innych filmów na tej liście, przeklęty przedmiot, o którym mowa, jest grą wideo i chociaż nie jest to pierwszy film, który zajmuje się tą konkretną odmianą przeklętych przedmiotów, robi to w fascynująco brutalny sposób.
Akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości w Ameryce. Kayla jest młodą kobietą, która walczy o zarobienie wystarczającej ilości pieniędzy na opłacenie swojej edukacji. Podczas nauki programowania ze swoim przyjacielem Isaaciem, znajduje starą grę o nazwie CURS>R i dowiaduje się o nagrodzie pieniężnej w wysokości 125 000 $ za jej ukończenie. Przyjmując wyzwanie, Kayla odpala grę i zaczyna grać nie wiedząc jeszcze jaka jest stawka. Gra jest w stanie manipulować rzeczywistością, a każdy poziom gry zmusza Kaylę do podjęcia wstrząsającego wyboru. Ponieważ osoby, na których jej zależy, są przez to zagrożone, Kayla musi dowiedzieć się wszystkiego o powstaniu gry i wygrać ją, zanim będzie za późno.
Oculus (2013) – Lustro Lasser Glass
Mike Flannagan stał się powszechnie rozpoznawalny dzięki swoim najnowszym serialom, takim jak „Nocna msza” czy „Nawiedzony dom na wzgórzu”, ale wcześniej również tworzył horrory warte uwagi. Tak jest w przypadku filmu „Oculus” z 2013 roku, dziwnego, mocnego horroru wypełnionego dramatem rodzinnym i absolutnie przerażającym przeklętym lustrem. Chociaż samo lustro nie jest aż tak straszne, jego zdolność do manipulowania umysłami swoich celów sprawia, że Lasser Glass jest jednym z najbardziej śmiercionośnych i najbardziej niepokojących przeklętych przedmiotów w nowoczesnym horrorze.
Rodzeństwo Tim i Kaylie Russell było w dzieciństwie terroryzowane przez nawiedzone lustro znane jako Lasser Glass, po tym jak ich ojciec przyniósł je do ich domu. Po miesiącach strachu, tortur i znęcania się lustro opętało ich rodziców. Tim i Kaylie nie mieli innego wyjścia, jak zabić ojca. W konsekwencji ich czynu Kaylie została wysłana do rodziny zastępczej a Tim spędził następne 11 lat w szpitalu psychiatrycznym. Po odzyskaniu wolności, Tim dowiaduje się, że Kaylie kupiła Lasser Glass.
Zdeterminowana, by ujawnić jego sekrety światu i ostatecznie je zniszczyć, Kaylie angażuje swojego wahającego się brata w ostateczną bitwę z lustrem, aby naprawić błędy z przeszłości.
Babadook (2014) – Książka dla dzieci
Ten niezależny, australijski horror podbił gatunek od czasu premiery w 2014 roku. Film opowiada historię owdowiałej matki i jej młodego syna. Po tym, jak chłopiec przynosi do domu książkę zatytułowaną „Mister Babadook”, rodzinę zaczyna prześladować tajemnicze stworzenie pojawiające się na jej stronach. Matka zaprzecza istnieniu potwora, ale nadprzyrodzone zjawiska nękają ich codzienne życie. W końcu wysoki, szczupły, blady potwór wyłania się ze stron książki.
Przeklęta książka napędza akcję filmu. Wygląda jak typowa książka obrazkowa dla dzieci, ale szorstkie ilustracje i przerażający tekst czyniszą ją o wiele straszniejszą. Od razu widać, że ta książka jest przeklęta, co rodzi pytanie, dlaczego bohaterowie wybrali ją jako lekturę przed snem. Niemniej jednak prowadzi to do niesamowitego horroru rodzinnego, pełnego strachu.
Mów do mnie (2013) – Zabalsamowana ręka
Najświeższy tytuł na liście, „Mów do mnie”, podbił świat horroru latem 2023 roku. Film wprowadził do gatunku wyjątkowy nawiedzony przedmiot – zabalsamowaną dłoń zmarłej medium. Jej prosty, ale niezwykle sugestywny design stał się symbolem filmu i wywołał niemałe poruszenie wśród fanów gatunku. Produkcja od studia A24, znanego z takich hitów jak „Dziedzictwo. Hereditary” czy „Midsommar”. W biały dzień”, znów okazała się wielkim sukcesem. Choć „Talk to Me” może nie jest aż tak oryginalne jak wspomniane tytuły, niemal pod każdym innym względem wypada znakomicie.
W filmie tym, opętanie staje się nową rozrywką wśród nastolatków. Użycie dłoni medium jest proste: wystarczy powiedzieć „mów do mnie”, by zobaczyć duchy, a następnie „wpuszczam cię”, by pozwolić im przejąć ciało. Jest jednak jeden kluczowy warunek – proces nie może trwać dłużej niż 90 sekund, bo duchy mogą zdecydować się zostać na stałe.
Fabuła nabiera tempa, gdy Mia, główna bohaterka, doprowadza do przekroczenia limitu czasu podczas seansu, chcąc skontaktować się z duchem swojej zmarłej matki. W rezultacie jeden z uczestników, Riley, zostaje opętany, co prowadzi do brutalnej sceny samookaleczenia. Chłopak trafia do szpitala, a duchy nadal trzymają go w swoich szponach. Mia, dręczona poczuciem winy, rozpoczyna desperacką walkę, by uwolnić przyjaciela z tej przerażającej pułapki.
Nikt nie ujdzie z życiem (2021) – Tajemnicze pudełko
Adam Nevill, autor dziesięciu powieści grozy, ma na koncie dwie adaptacje swoich dzieł jako oryginalne filmy Netflixa. Choć „Rytuał” jest uważany za lepszy z nich, jego tematyka nordyckiej mitologii i folkowych potworów nie pasuje do tej listy. Z kolei „Nikt nie ujdzie z życiem” to idealny przykład horroru o przeklętych przedmiotach. Głównym motywem jest klątwa związana z tajemniczym pudełkiem i bóstwem w nim uwięzionym. Film wyróżnia się na tle innych dzięki wątkom kulturowego zawłaszczenia, nieetycznej archeologii, wyjątkowemu designowi potwora i nowatorskiemu podejściu do mitologii.
Fabuła koncentruje się na losach Ambar, która po śmierci matki emigruje do Stanów Zjednoczonych. Jako imigrantka ledwo wiąże koniec z końcem, pracując za grosze i oszczędzając na fałszywe dokumenty. Kobieta wprowadza się do taniego domu dla kobiet w Detroit, ale szybko odkrywa, że z budynkiem coś jest nie tak. Właściciele, Red i Becker Welles, skrywają mroczne sekrety. Zniknięcia lokatorek i duchy błąkające się po korytarzach tylko potwierdzają jej obawy.
Wkrótce Ambar dowiaduje się, że wszystkie tajemnicze wydarzenia mają związek z pradawnymi azteckimi reliktami, które ojciec właścicieli ukradł jako archeolog. Klątwa związana z tymi artefaktami prowadzi do krwawego rytuału w piwnicy budynku, zmuszając bohaterkę do walki o przetrwanie.
Cronos (1995) – Starożytny mechanizm
Wczesne dzieło Guillermo del Toro, „Cronos”, nie jest tak rozpoznawalne jak jego późniejsze filmy, ale to właśnie ten obraz otworzył drzwi do jego niezwykle szczegółowego stylu wizualnego i głęboko osobistego podejścia do opowiadania historii. Film oferuje unikalne spojrzenie na temat wampiryzmu, które zapada w pamięć dzięki nietypowemu podejściu do klasycznej mitologii.
Głównym bohaterem jest Jesús Gris, handlarz antyków, który przypadkiem natrafia na niezwykły artefakt – mechanizm stworzony przez starożytnego alchemika. Przypominające pająka urządzenie ma moc obdarzania swojego właściciela wiecznym życiem. Jednak ten dar wiąże się z poważnymi konsekwencjami, w tym niezaspokojonym głodem krwi.
Choć „Cronos” to jedno z wcześniejszych dzieł del Toro, już tutaj widać jego zamiłowanie do przekształcania znanych mitów w coś nowego i oryginalnego. Mechanizm, będący sercem fabuły, jest jednocześnie piękny, dziwaczny i niepokojący. Film, mimo powolnego tempa i skupienia na postaciach, nosi wszystkie znamiona charakterystyczne dla stylu reżysera – od bogatego tła fabularnego, przez szczegółowy design, aż po refleksję nad ludzką naturą.
Hellraiser: Wysłannik piekieł (1987) – Kostka Lemarchanda
W świecie zagadek umysłowych, od klasycznych łamigłówek po kultową Kostkę Rubika, jedna układanka wyróżnia się swoją śmiertelną reputacją – Kostka Lemarchanda. Ta przeklęta skrzynka stanowi serce serii „Hellraiser”. Powiązana z piekielnym światem Leviatana i przerażającymi Cenobitami, układanka otwiera bramę do ich wymiaru, sprowadzając na przywołującego brutalne konsekwencje.
Cenobici, dawniej będący ludźmi, wiecznie cierpią męki w piekle, czerpiąc swoją potęgę z bólu i mistycznej więzi z Lewiatanem. Pierwszy film z serii zdradza niewiele na temat samej skrzynki. Wiemy jednak, że Frank Cotton, główny antagonista, używa jej, a to prowadzi do jego spotkania z Cenobitami i tragicznych konsekwencji. Później Kirsty Cotton, aby ocalić siebie, używa urządzenia do zawarcia paktu z Cenobitami, oferując im duszę Franka w zamian za swoje życie. Film ujawnia także, że Konfiguracja Lamentu to nie jedyny taki obiekt – istnieje wiele skrzynek, z których każda może łączyć się z innym wymiarem.
Zainteresowany/a czym jest Kostka Lemarchanda? Więcej informacji znajdziesz w tym artykule poświęconym konfiguracji lamentu.
W remake’u z 2022 roku rozszerzono mitologię układanki, wprowadzając nowe formy i mechanizmy. Osoba, która rozwiąże każdą konfigurację, zyska obiecaną potęgę, choć w rzeczywistości staje się nowym Cenobitą, na wieki uwikłanym w piekielne tortury.
Konfiguracja lamentu to coś więcej niż zwykły przedmiot – to mroczna brama, która łączy świat śmiertelników z wymiarami pełnymi niewyobrażalnego bólu i cierpienia.
The Ring (2022) – Przeklęta kaseta VHS
Nie ma wątpliwości, że japońskie „Ringu” jest dziełem znacznie lepszym od swojej amerykańskiej adaptacji „The Ring”. Jednak wersja z Hollywood odegrała ważną rolę, przyciągając międzynarodową uwagę do oryginalnego filmu. Choć w dobie Blu-rayów i streamingu przeklęta kaseta VHS może wydawać się przestarzała, jej wpływ na gatunek horroru pozostaje niepodważalny. Sadako (w wersji japońskiej) i Samara (w amerykańskiej) – postacie przerażających duchów o długich, czarnych włosach – od dziesięcioleci wzbudzają lęk w widzach na całym świecie. W Japonii Sadako stała się wręcz ikoną popkultury.
Obie wersje filmu bazują na powieściach Koji Suzuki. Centralnym motywem jest przeklęta kaseta VHS, która zawiera mroczne duchy i niesie śmiercionośne przesłanie. Osoba, która obejrzy taśmę, odbiera tajemniczy telefon z informacją, że umrze za siedem dni. Zarówno w „Ringu”, jak i „The Ring”, fabuła podąża podobnym torem: młoda kobieta ogląda kasetę i zaczyna być nawiedzana przez klątwę. W desperackiej próbie uniknięcia śmierci stara się odkryć tragiczne wydarzenia, które doprowadziły do powstania klątwy, mając nadzieję na jej złamanie.
O autorze
